१९६५ चा जून महिना …चार साडेचार वर्षांची बालकं .. धाकदपटशा करून बालवाडी नामक एका कौलारू खोलीत पालकांनी ढकललेल्या रडारडीच्या गलक्यात मी पण ढकलला गेलो…. कुणी हमसून हमसून तर कुणी भोकाड पसरून..पण सगळेच रडके.. …या समूह रुदनाकडे मख्ख पणे पाहणाऱ्या जोशी बाई.. प्रत्येकाच्या डोळ्यात एकमेकाविषयी सहानुभूती ..एक दोन दिवस रडण्यात गेले… मग चेहऱ्यावर निर्विकार भाव..मग हासरीContinue reading “मित्र नावाचा नातलग…ना जवळचा ना लांबचा…पण हाकेच्या अंतरावरचा…… (लेखन…डॉ.महेंद्र वंटे…)”