बूड : उपेक्षेचा तळ……डॉक्टर करंबेळकर राजेंद्र

बूड : उपेक्षेचा तळ
(वाचन वेळ: सुमारे* पाच मिनीटे)…(* सुमार लेखन आहे म्हणून….)

“बिनबुडाचे आरोप शोभणारे नाहीत”
“एका सन्माननीय सुसंस्कृत कुटुंबातील व्यक्तीकडून (म्हणजे देवेंद्राकडून) हे आरोप करणारे विधान होईल ही अपेक्षा नव्हती”…. इति-दुसरी सन्माननीय व्यक्ती (म्हणजे ताई).

वर्तमान पत्रातलं बातमीचं हे शिर्षक वाचून गंमत वाटली. मनात आलं. बिनबुडाचे आरोपच काय पण बिनबुडाचं दुसरं कुठे काय शोभतं ?

पण काहीही म्हणा जन्मभर आपल्यावर कसलाही आणि कितीही भार सोसून सुद्धा बूड हे थोडंसं उपेक्षितच राहिलेलं आहे असं मला वाटलं. बिचारं बूड.

एखादा तरुण आपल्या उमेदीच्या वयात वारंवार नोकरी बदलत राहिला किंवा वेगवेगळे व्यवसाय बदलत राहिला तर त्याच्या सन्माननीय पालकांकडून त्याला “आता कुठेतरी एकाच ठिकाणी बूड स्थिर कर” असा मौलिक सल्ला नक्कीच मिळाला असता. पण व्यवसायात यश मिळाल्यावर मात्र ती व्यक्ती एखाद्या समारंभात किंवा सार्वजनिकरीत्या “माझ्या यशाचं श्रेय हे संपूर्णपणे माझ्या बूडालाच आहे” असं म्हणताना मात्र दिसत नाही. तिथे त्या यशाचं श्रेय ‘त्याची मेहनत, सचोटी, कल्पकता, मेंदू, डोकं …इथपासून ते थोरामोठ्यांचे आशिर्वाद’ इ. पर्यंत सगळेजण खाऊन जातात.

तीच गोष्ट लग्नाची. लग्नाचं स्थळ शोधताना ‘मुलाचं बूड स्थिर’ असल्याशिवाय स्थळ आणि बोलणी पुढे सरकतच नाही. पण एकदा का सुखी संसाराला सुरुवात झाली की मग त्या संसाराचं श्रेय कुणी त्या बूडाला दिलंय ?

आमच्या लहानपणी मुलांच्या खेळण्यांच्या संग्रहात एक जड बुडाची बाहुली नक्की असायची. कितीही आडवं केलं तरी चटकन परत उभी रहाणारी. अर्थात ती बाहुली मुलांना खेळायला देण्यामागे मोठ्या माणसांचा काही हेतू असायचा का हे माहित नाही. पण तसा हेतू असताच तर काही निष्कर्ष असेही निघाले असते जसे की मुलांना बूडाचं महत्त्व समजावं, आयुष्यात नियतीने कितीही वेळा आडवं केलं तरीही बूड जर मजबूत असेल तर तुम्ही चटकन सावरू शकाल हा धडा मिळावा, बूड जितकं जड तितकं चांगलं (!) वगैरे वगैरे. पण आज-काल मुलांच्या खेळण्यात ही जड बुडाची बाहुली क्वचितच दिसते. मुलांना खेळायला फोन, टॅब, संगणक इत्यादी गोष्टी दिल्या तर बूडाचं महत्त्व कळणार कसं त्यांना असा साहजिकच प्रश्न पडतो? नाही म्हणायला बाबाच्या फोनमधे त्यांना चुकून कधीतरी (अपघाती) वेगळ्याच जड बुडाच्या बाहुल्या आढळतात पण तो विषय वेगळाच आहे.

शरीरशास्त्राच्या दृष्टिकोनातून बुडाकडे पाहिलं तर (तत्पूर्वी एक वैधानिक इशारा: कोणत्याही ‘दृष्टि’ किंवा ‘कोनातून’ कोणाचेही बूड पाहणे हे आरोग्यास अपायकारक आहे. ‘अ-पाय’ कारक, कारण कुणीतरी तुमचं तंगडं मोडून हातात देऊ शकतो) आपण जे ‘टेकतो’ ते ‘बूड’ असं म्हटलं तर हा भार आपली दोन इस्चियल ट्युबराॅसिटीज् (ischial tuberosities) नावाची हाडं आणि त्या हाडांवरचा शरीराचा भाग पेलत असतात. (चुभूदेघे). आणि जन्मभर लोकांची (अतोनात वाढलेली) वजनं सहन करून देखील या हाडांच्या तशा फारशा काही तक्रारी किंवा व्याधी मात्र नसतात. सांध्यांसारखी कुरकुर पण नसते. निदान एवढ्यासाठी तरी आपण त्यांचे खरंच आभार मानायला हवेत की नाही ?

या हाडांवरून आणखीन एक विनोदी गोष्ट आठवली. एमबीबीएस करताना पहिल्या वर्षाच्या अंतिम परिक्षेतली. (हे ‘वर्ष’ चक्क ‘दीड वर्षाचं’ असायचं तरीपण आम्ही त्याला वर्षच म्हणायचो. जावू दे. डॉक्टर लोकांना नाहीतरी आकडेमोड फारशी कळत नाही !) तिथे शरीरातली सगळी हाडं एका टेबलावर बाजार मांडलाय असं वाटावं अशी मांडून ठेवून त्या हाडांवर एक तोंडी परीक्षा व्हायची. परीक्षक त्यातलंच एखादं हाड विद्यार्थ्यांकडे आपल्या हातात पकडलेल्या पायाच्या हाडाने सरकवतच प्रश्न विचारत.
त्या काळात, परीक्षक किती विचित्र आणि अतार्किक प्रश्न विचारत यावरचा एक विनोदी किस्सा आम्हाला नेहमी सांगितला जायचा. तो असा.

परीक्षक मुलाच्या हातात पेल्विस (मराठीत त्याला ‘श्रोणि’चं हाड म्हणतात. बरं झालं शरीरशास्त्र मराठीत शिकावं नाही लागलं नाहीतर अवघड उच्चार करताना जिभेचं हाड मोडलं असतं…) देऊन त्या दोघांमधे संभाषण सुरू होतं.
परीक्षक: मला सांग तू कशावर बसलायस ?
विद्यार्थी: (थोडसं आश्चर्याने) स्टूलावर !
परीक्षक: अरे..तू नक्की कशावर बसलायस ?
विद्यार्थी: (आता टरकली. फायनल परीक्षा आहे ना? परीक्षकाला नक्की काय उत्तर अपेक्षित आहे ?) स्टूल नीट निरखून पहात….”सर, लाकडी स्टूल सर.”
परीक्षक (अ-मराठी)…: कम ऑन. अरे तू कुठल्या हाडांवर बसलायस ?
विद्यार्थी ताडकन उभं राहून आपण स्टूल वर बसण्यापूर्वी तिथे चुकून एखादं छोटं हाड आधीच तर पडलं नव्हतं ना याची खात्री करत…”नो सर. मी कुठल्याच हाडांवर बसलो नाहीये”…..
क्षणभर त्याला आपण घरीच आहोत आणि आपण वेंधळेपणाने आईने स्टूलावर वाळत घातलेल्या कुटाच्या मिरच्यांवर बसलोय आणि ती खेकसून सांगतेय….अरे, कशावर बसलायस? जरा नीट पहावं तरी माणसाने….
हा सगळा प्रकार चाललेला असताना तिथे शेजारी बसलेला एक्स्पर्ट मात्र का हसत होता हे काही त्याच्या लक्षात येईना… तेवढ्यात परीक्षकाने आपला संयम संपल्याचं जाहीर करत आपला फैसला सुनावला…
परीक्षक: “तू आता जावू शकतोस…..पुढच्या वेळी नीट तयारी करून ये…”
विद्यार्थी रडवेल्या चेहर्‍याने बाहेर.
बिचाऱ्याला परीक्षकाच्या प्रश्नाचं उत्तर म्हणून त्याने हातात दिलेल्या पेल्विक बोन वरच्या इस्चियल ट्युबराॅसिटीज् दाखवायच्या होत्या याची पुसट सुद्धा कल्पना नव्हती.

लग्नाला जसं ‘स्थिर’ बुडाचं स्थळ लागतं तसं संसारात लागणाऱ्या काही भांड्याचं बूड पण महत्त्वाचं असतं. काही भांडी जाड बुडाचीच असावी लागतात. विषेशतः पातेली. पिंप मोठ्या बुडाचं असावं लागतं तर घागर सपाट बुडाची हवी. तर गंगाजल साठवायला छोटा ‘बुडकुला’ हवा असतो. (तसं बुडकुला हा शब्द ‘खरी फॅक्ट’ सारखा वाटतो नाही ?)
बूड चेपलं तर भांडं बदलायची वेळ येते. नशीब, माणसांच्या बाबतीत तसं नसतं !

पाण्यात तरंगताना एखाद्या व्यक्तीचा पृष्ठभाग जोवर दिसतोय तोपर्यंत तो तरंगतोय पण पृष्ठभाग दिसेनासा झाला कि समजायचं….तो बुड-ला. शब्दकोशात पाहिलं तर बूड या शब्दावरून इतर अनेक शब्द निर्माण झाले आहेत असं दिसतं. आणि तसं तर बूड या शब्दाचे सुद्धा अनेक अर्थ आहेत म्हणे. पण बुडबुडा हा शब्द मात्र बुडावरून आलेला दिसत नाही…मग तो बुडाच्या कितीही जवळ आला तरीही.

मराठी साहित्यात अगदी संतांच्या भारुडापासून ते हल्लीच्या लेखकांपर्यंत अनेक जणांनी बूड या शब्दाचा नैमित्तिक वापर केलाय असं गुगल सर्च वर दिसतं. पण तो वापर प्रामुख्याने बूड टेकणे, बूड उचलून पळून जाणे, कुणाच्या तरी तावडीत बूड सापडणे किंवा बूड स्थिर होणे इ. साठीच. आजकाल हे ‘बिनबुडाचे’ आरोप पण आहेतच. पण काही अंशात आश्चर्य आणि वाईट एवढ्याचंच वाटतं की इंटरनेट वरच्या मराठी शब्दकोशात बूड या शब्दाच्या अनेक अर्थांमधे बूड या शब्दाचा ‘आपल्या/मानवी शरीराचा एक भाग’ असा मात्र उल्लेख दिसला नाही. अहो, हे म्हणजे सरळ सरळ उघडपणे त्या भागाला नाकबूल करण्यासारखं झालं. म्हणजे पहा ना ? एखाद्याने मारलेली लाथ खायला बूड सर्वात पुढे असतं….नाही, म्हणजे मागे असतं…. पण तरीही बूड हा आपल्या शरीराचा भाग नाहीच ???
यापेक्षा आणखीन काय बरं मोठी उपेक्षा असू शकेल त्याची ?

डॉक्टर करंबेळकर राजेंद्र
(11-03-2023)
9890428837.

Dr Rajendra Karambelkar is a senior paediatrician of repute practising at Pimpri Chinchwad. He has a flair for writing and a good and mature sense of humor

Woman’s Day #EmbraceEquity

Daughter, sister, wife, mother, sister in law, daughter in law, aunt,mother in law, grandmother,great grandmother…in whatever stage of life they are….they are, have been and always will be venerated world over. Be it Mata Durga or Mother Mary, women have always been venerated,respected and worshipped.

Wife, mother, sister, daughter….

Introduced by the German lady Clara Zetkin in 1910 , started in communist and socialist Russia soon after woman were entitled to universal suffrage in 1917 , Woman’s Day has come to stay. It is celebrated as international women’s day on March 8th every year and devoted to celebrating the empowerment, success and achievements of women.

Well, mother’s are said to be representing the Gods on earth as God himself couldn’t be everywhere……..God too chose woman to represent him as he knew best, that only a woman is a complete human with all the criteria of love, affection, intelligence, diligence, never tiring and never complaining , hence it was she who could replace god in the homes of mankind.

Grandmothers

Then why was it that we required a woman’s day to understand the importance of women. Simple….man never understood what God had decided….he always looked upon women as his subordinate, inferior, incapable, for this satisfied his ego. Women, the world over were relegated to household chores and never given similar rights as men. Equality was lacking for thousands of years untill it took some women to think and demand equal rights. Man of course didn’t yield easily, it took centuries for them to terms with the fact that woman are definitely superior to them and yet are only asking for equality.

Mothers

Today woman has equalled or even surpassed man in every sphere, science, medicine,sports,space travel, politics, academics……they do not lag anywhere. So let’s celebrate their achievements, let’s clap for them, let us permit them to walk shoulder to shoulder with us, let no man denigrate or insult god’s biggest creation..woman.

Women in every sphere today

On a signing out note……. I understand that only 27 countries in the world celebrate international women’s day by declaring it as a national holiday…..when will the others follow suit……India too should at the earliest.

Women power
Best ever compliment

Suicides….are they justified??

A farmer commits suicide…poor crop prices or poor harvest. A buisness man…..heavy losses. A lover…..jilted or unsuccessful love story. A politician….. depression or can’t face failure. A patient…fed up with life of treatment. A student…… examination failure. A parent….unable to make ends meet. Another patient….. psychological problem. The list goes on. Every day various people various reasons. Only the person committing suicide had a reason he or she felt was necessary to end one’s life. Others can comment, argue , debate whether it was right or wrong, but do others have any right to decide another person’s wish.

Euthanasia is today legal in many countries….that too is a form of permitted suicide. Then why are suicides not permitted, why can’t others accept a person desire not to live. Try putting their shoes on and then think, 🤔. Euthanasia is the practice (illegal in most countries) of killing somebody without pain who wants to die because he/she is suffering from a disease that cannot be cured. Why is it that only physical pain is pain…..mental pain too is pain. Why is it only people with incurable disease are permitted, atleast in some countries. Many a times mental pain too is incurable, financial losses are at times irreversible, love lost is not reversible, some failures in life are devastating, many psychiatric problems have no cure, depression is a state of mind……yet when people commit suicide for these reasons they are said to be mentally weak, it is is asked what right did they have to take their own life…..well they asked to be born either. They definitely are not weak….. suicides are not for the weak hearted….it needs tremendous mental strength, yet socities can’t come to terms with it

Events in human life and circumstances may change even without one knowing it. Therefore what may seem like excellent today might be useless tomorrow. Happiness like depression is a state of mind, that may change according to circumstances that govern our decisions in life.since every individual has the right to live , he/she should also have the right to die when he or she so wishes, that is an argument the majority don’t buy. Today suicide and attempted suicide are no longer treated as criminal offences in many countries- which indirectly means somewhere this right to ends one’s life is subconsciously being accepted.

” It seems a monstrous procedure to inflict further suffering on even a single individual who has already found life so unbearable, his chances of life so slender, that he has been willing to face pain and death in order to cease his living. That those for whom life is altogether bitter should be subjected to further bitterness and degradation seems perverse” legislation…’H. Romilly Fedden‘

Not everyone will agree with Fedden’s views, but it is worth trying to understand his statement. As of today very few will justify suicides. Most men who taught the world how to live peacefully in love did ultimately commit suicide. They perhaps realised at some point in life that living further was useless.

The world accepts abortion, meaning you have the right to take away the life of an unborn……but not your life…..how can this hypocrite nature of humans be justified…..no answer. Everything that suits humans present needs will always be justified……..but who will talk….very few.

The other side…thoughts of spiritual person “You need to observe whether there’s negativity in there … when you feel you don’t want to live anymore, is it a resistance pattern that is egoic because things are not going the way you want them to go? Or, maybe a kind of tiredness of life? Instead of committing suicide, practice dying, by surrendering completely to the present moment. Don’t demand the present moment to be different. It is what it is, then the ego dies. Try surrender then see what happens. That means no complaint of anything anymore, complete acceptance of this moment as it is.”.. ECKHART TOLLE

ECKHART TOLLE had contemplated suicide at the age of 29 and overcame it to live and write on the futility of suicides. His writing clearly does not justify suicide. His teaching needs to be known by all which would help in stopping suicides.

“All negativity is caused by an accumulation of psychological time and denial of the present. Unease, anxiety, tension, stress, worry – all forms of fear – are caused by too much future, and
not enough presence. Guilt, regret, resentment, grievances, sadness, bitterness, and all forms
of no forgiveness are caused by too much past, and not enough presence… Eckhart TOLLE. Following and understanding this will perhaps clear one’s mind on why suicides should stop and not be justified.

ECKHART TOLLE

As was observed by the great philosopher, poet ‘Khalil Gibran’ , …you can muffle the drum and you can loosen the strings of the lyre, but who shall command the skylark not to sing? This will sum up ……. suicides….can they ever be wished away.

HATE….The word that should be deleted from mankind’s dictionary

If you could permanently ban a word from general usage, which one would it be? Why?

HATE….is one of the words that I believe should be banned from general usage…not just the word…the feeling of hate should be dissolved totally.

Keep love….remove hate

Among all feelings for each other, it is the worst. Hate creates sorrow, it sows the seeds for discontent, anger, stress, misery for the human race. Greed, jealousy, selfish nature,revenge are all of human nature, but the worst is hate. Once this feeling of humans is banished, the world would become a happier place to live in.

So let’s remove the hate within us , for others…..let the word no more be applied or used.

The word hate shouldn’t just be thrown out from our vocabulary, it should be banished from our minds and our hearts.

The Indian farmer…a most neglected category

Recently the news appeared in many papers and social media. A farmer travelled 70 kilometres with his 512 kg of onions produce to the  (Agricultural Produce Marketing Committee (APMC). was rewarded with 2.49paise after mandatory deductions for loading, transport, labour etc. The trader  had purchased his onions at Re 1 a kg.The payment too was with a post dated cheque. SHOCKING, SAD, DISGUSTING…..many more words come to my mind but this is the truth of today’s Indian farmer……a group of genuine hardworking poor sincere and honest folks who are today driven to suicides as nature plays havoc with their crops, their toil and produce is paid peanuts. How do you expect them to survive , how will they even take care of their basic needs in such conditions. The government cares two hoots, the media highlights stories for TRP, people read it, feel sorry, pass a few comments and soon again the sorry state of the farmers is forgotten.

The farmers are the reason we have our food, they toil hard, face the vagaries of nature, they are the unseen heroes that feed all of our population. Yet they are the most uncared for. Why can’t the government provide minimum support prices, why doesn’t the government take steps to ensure such incidents never happen…….simple….the governments don’t care….the elected representatives do not care………… Well when the gods don’t care why would the governments.

They toil so that we don’t sleep hungry

Instead of shedding crocodile tears when farmers commit suicides let hope the gods put some senses into the government heads so that atleast now they take necessary steps to ensure the farmers are taken care of.

Promises bore me

What bores you?

Promises are meant to be broken, then why make them in the first place. To be promised by someone who definitely has no intention of keeping it…. then feeling let down…. nothing can be more boring

This is not boring

I don’t want to make promises to anyone nor do I want anyone to make promises to me. Promises let expectations soar, then when not kept will devastate peoples faith on one another.

TURK QUAKE….THE GODS ARE ANGRY

Floods, Earthquakes, Fires, Famines,Mudslides, Landslides, Cyclones, Tsunamis, Hurricanes are all an expression of God’s anger on the human race for their deceitful nature and wilful devastations of environment which God had gifted to them. Of recent man has forged ahead with test tube babies, artificial intelligence and robots, man is slowly iching towards even making god’s. No wonder the God of all creatures and the universe is scared, feels threatened and hence angry. His wrath, now he unleashes on his creation, on unsuspecting populations and innocent humans.


The US Geological Survey is stated to have said a 7.8 magnitude tremor struck at a depth of 17.9km (11 miles) near the city of Gaziantep.
Millions of people across Turkey, Syria, Lebanon, Cyprus and Israel have felt the earthquake The wrath of God unleashed across nations irrespective of the gods and religions they follow. There was another quake of 7.5 magnitude , followed by over a 100 or more aftershocks following both these quakes, three of whose magnitudes were larger than 6.0 magnitude.

Devastating

The major parts affected are Turkey and Syria with perhaps a death toll of over 2500 and over 15000 injured. Syria already suffering from an eleven year old civil wars with millions dead and another million staying in makeshift camps are in a real bad state. With hundreds of buildings in Turkey crashing down and trapping hundreds of human lives under their rubble the country is passing through a nightmare. Infrastructure has been destroyed, fires are occuring, human lives lost and roads have disappeared.

Affected by the quake

What could the smart intelligent humans with their latest advances in artificial intelligence do , Nothing…..all they will say now is the Arabian plate moving northwards and grinding against the Anatolian plate caused this. They will argue they knew the fault lines across these countries. Yes, but could your advanced AI foresee this..NO…they couldn’t and never will. There are no advance warning systems for the Creators wrath.

Just like the Indian tale where a dog walking below a moving bullock cart in its shade starts believing that the cart is moving because of him so do the foolish humans forget that it’s the Creators will that runs the universe not the humans intelligence. Sadly today the human is behaving like the dog from this Indian tale.

Help is pouring in from all parts of the world to provide succour to these countries and it’s citizens……surely there is some goodness left in humans yet…..that is the only reason that the creator still has pity on us and doesn’t let his wrath upon us too often.

Let’s hope we humans don’t mock the creator or try to overtake and overthrow the Creator , for if we keep trying to do that………..the expression of God’s wrath will some day make us extinct.

The CREATOR is one….the GODS are many, don’t antagonise either.

बुलबुल ची रोजनिशी १९…………Dr Rajendra Karambelkar…Final part

बुलबुल ची रोजनिशी   १९

आमच्या कालच्या गडबडीवरून बिबुशेटला कळलं होतं की आम्ही घर रिकामं केलंय. सकाळी सकाळी आपल्या बायकोला घेऊन माझ्याकडे आला. त्यांना आमचं रिकामं घर वापरायला हवं होतं. आमच्यात आपलं घर आपण रिकामं केलं की दुसऱ्या कुटुंबाला वापरायला द्यायची पद्धत आहे (शिवाय त्यात बिबुशेटची बायको पण मला खूप आवडते) त्यामुळे त्यांना नाही म्हणण्याचा प्रश्नच नव्हता. 

घराचा ताबा देण्यासाठी आम्ही तिघेही मग आमच्या घरट्याकडे गेलो. कालच्या गडबडीत केळीच्या पानाला लावलेला टाका निसटून घरट्यावरचं पॅव्हेलियन थोडं सरकलं होतं पण बिबुशेटची बायको बिनधास्त आहे त्यामुळे तिने उगाचच त्याचा फारसा बाऊ केला नाही. 

घरट्याचा ताबा देऊन आम्ही निघणारच होतो तेव्हढ्यात  माझं लक्ष काकांच्या खिडकीकडे गेलं. काका आणि काकू दोघेही स्तब्ध होऊन आमचं रिकामं घरटं टक लावून पहात होते. काकूंचा रडवेला चेहरा पाहून त्यांना कशाचं तरी अनावर दुःख झाल्यासारखं दिसत होतं.

तेवढ्यात काकूंनी आमच्या रिकाम्या घरट्याकडे बोट दाखवलं आणि काकांना म्हणाल्या  Empty Nest Syndrome…..हे बोलल्यावर तर त्यांचा चेहरा अजूनच दुःखी झाला. 

हा सगळा प्रकार पाहून मी मात्र गोंधळात पडलो. बिबुशेटला खिडकीकडे चोच करून दाखवलं आणि म्हटलं की आपली पिल्लं घरट्यातून बाहेर पडलीत म्हणून आपण तर किती जाम खुश आहोत मग काका काकूंना का वाईट वाटतंय ?

बिबुशेट क्षणभर विचार करुन म्हणाला…..”अरे, त्यांना कदाचित त्यांचं पिल्लू त्यांच्या घरट्यातून उडून गेल्याच्या दिवसाची आठवण येत असेल बघ.”

त्याच्या या उत्तराने तर माझा गोंधळ अजूनच वाढला. मी म्हणालो की पिल्लू घरट्यातून उडून गेलं यात दुःख कसलं ? पिल्लाला त्यांनी सुद्धा मोठं केलं असेल ते सुद्धा मुळात घरट्यातून उडून जायलाच ना ?

बिबुशेट म्हणाला…”ते खरंय रे.  पण या माणसांना ना आपलं पिल्लू खूप मोठं व्हावं आणि त्याने सगळं जग जिंकावं असं जरी  वाटत असलं ना तरीही ते रहावं मात्र आपल्या घरट्यात आणि आपल्याच बरोबर असंही वाटत असतं बघ. पिल्लू घरट्याबाहेर गेलं तरीही परत परत त्याने आपल्या घरी येत रहावं असंच वाटत असतं त्यांना.”

मी: हे कसं शक्य आहे ?

बिबुशेट: हे बघ. तुला जे कळतंय ना ते त्यांनाही कळत असतं रे पण वळत नाही…..

आमचं संभाषण सुरू असताना काका आणि काकू अजूनही तिथेच खिडकीत उभे होते. नि:शब्द. 

बघता बघता काकांनी हळूच आपला हुंदका आवरला आणि पाणावलेल्या डोळ्यांनी काकूंकडे पाहिलं….. तोपर्यंत काकूंच्या डोळ्यातून अश्रूंचा पूर लोटला होता……

आम्ही तिघेही तिथून उडून गेलो.

बुलबुल

दिनांक १७ एप्रिल २०२२.

समाप्त.

बुलबुल ची रोजनिशी १७ & १८..Dr Rajendra Karambelkar

बुलबुल ची रोजनिशी   १७

आज दिवसभर पिल्लांची बडबड चालू होती. 

त्यांना घरट्यातून बाहेर बरंच काही दिसत होतं आणि त्या सर्व गोष्टींबद्दल त्यांना कुतूहल होतं.

चि… म्हणजे आमची ‘ही’ त्यांच्या बऱ्याचशा प्रश्नांची उत्तरं देत होती. संभाषण खूप मजेदार होतं.

उदाहरणार्थ….

छोटं पिल्लू: आपल्या घराबाहेर हे सगळं हिरवगार काय आहे ?

चि: ती सगळी झाडं आहेत.

छोटं पिल्लू: ती कुणाची आहेत ?

चि: आपल्या सर्वांची. आपल्याला ती खाऊ देतात.

छोटं पिल्लू: (मान वर करून) ते निळं काय आहे ?

चि: आकाश.

छोटं पिल्लू: ते कशासाठी आहे ?

चि: आपल्याला उडण्यासाठी आहे.

छोटं पिल्लू: ते कोणाचं आहे ?

चि: ते पण आपल्या सगळ्यांंचं आहे.

छोटं पिल्लू: तुम्ही घरट्यातून सारखं सारखं कुठे जाता ?

चि: आम्ही तुमच्या साठी खाऊ आणायला जातो.

इतका वेळ शांत बसलेलं मोठं पिल्लू बोललं… “आम्हाला पण तुमच्या सारखं भुर्रकन घरट्यातून बाहेर उडत जायचंय. तू आम्हाला उडायला शिकवणार का आम्हाला त्यासाठी कुठच्या तरी शाळेत घालणार ?”

चि हसत हसत म्हणाली, बाळांनो तुम्हाला सगळं काही आपोआप जमेल. आणि हो…आपण काय खावं ? काय खावू नये? आपले मित्र कोण आणि शत्रू कोण? या सगळ्या गोष्टी तुम्हाला आपोआपच समजत जातील. तुम्हाला त्या साठी शाळेत घालायला तुम्ही काय माणसांची पिल्लं थोडीच आहात ?

छोटं पिल्लू: माणूस कोण आहे ?

चि: तो दोन पायांवर चालणारा प्राणी आहे. तो जमिनीवर राहतो. पण लक्षात ठेवा. आपण त्यांच्या पासून दूर उंचावर आकाशात रहायचं.

छोटं पिल्लू: का ?

चि: कारण तो आपल्या बरोबर असं वागेल याचा काही नेम नाही…फारच बेभरवशी.

हे बोलणं चालू होतं तेवढ्यात तिला शेजारचे काका खिडकीत उभे दिसले. तिने पिल्लांना त्यांच्याकडे चोच करून दाखवलं आणि पिल्लांची बोलतीच बंद झाली !

आज दिवसभर दोन्ही पिल्लं आपल्या नाजूक पंखांचे सतत व्यायाम करत होती. सारखी धडपड सुरू होती घरट्याबाहेर काय आहे पहायची. एका पिल्लाने तर घरट्याच्या काठावर चढायचा प्रयत्न केला.घरट्याच्या बाहेर पडायची केवढी ती धडपड‌! बरं झालं मी शेजारीच बसलो होतो. लगेचच त्याच्यावर डोळे वटारून त्याला आत ढकललं.

पण एकंदरीतच दोघांचीही प्रगती खूपच चांगली आहे.

बुलबुल

१५ एप्रिल २०२२

लबुल ची रोजनिशी   १८

हुर्र~~~~रे~~~~!

शेवटी आज सकाळी सकाळी दोन्ही पिल्लांनी घरट्यातून साडे माडे तीन करत बाहेर धडाधड उड्या मारल्याच. 

नशीब इथे दाट झाडी आहे त्यामुळे दोन्ही पिल्लं खूप उंचावर राहिली. 

धड उडता येत नव्हतं ना तोल सावरता येत होता. पण आत्मविश्वास केवढा ? दोन तीन वेळा फांदीला नीट पकडता आलं नाही म्हणून थोडी गडबड नक्कीच झाली. पण मग थोड्या वेळाने एका फांदीवर तोल सावरून नीट बसता यायला लागलं.

आम्ही दोघेही पिल्लांना छोट्या छोट्या उड्या कशा मारायच्या किंवा पंख कसे फडफडवले तर उडता येईल याचं प्रात्यक्षिक दिवसभर करून दाखवत होतो. चुकून जर कोणी आम्हाला असं करताना पाहिलं असतं ना तर त्यांना नक्कीच हसू आलं असतं कारण आम्हाला पिल्लांसमोर पाठमोरं राहून ती हालचाल करून दाखवावी लागत होती !

पिल्लांना खाऊ घालत रहायचं, शिकवायचं, प्रोत्साहन द्यायचं आणि मुख्य म्हणजे बोक्यावर पण लक्ष ठेवायचं यात आजचा दिवस खूपच गडबडीत गेला. पण आपली पिल्लं मोठी झाल्याचा आनंद आणि समाधान काही वेगळंच आहे ! 

आजचा संपूर्ण दिवस काकांच्या घरचा परिसर फक्त आमच्याच आवाजाने भरून गेला होता. 

मजल दर मजल करत संध्याकाळपर्यंत पिल्लांनी शेजारच्या जाधवांचं आंब्याचं छोटं झाड गाठलं पण.

चला…. आता अजून दोन तीन दिवस पिल्लांची घरट्याबाहेर काळजी घेतली की आमचं काम संपेल असं वाटतंय.

बुलबुल

१६ एप्रिल २०२२.

%d bloggers like this: